Θα πάρω ιταλικό διαβατήριο μερικοίημέρα
Το φθινόπωρο του 2020, ο COVID μαινόταν παγκοσμίως και οι δασικές πυρκαγιές έκαψαν στη δυτική ακτή. Η ποιότητα του αέρα του Όρεγκον αιωρούνταν ανάμεσα σε ένα πακέτο τσιγάρα που κάπνιζε την ημέρα και στους πνεύμονες των ανθρώπων του Τσερνόμπιλ. Δεν ήταν φοβερό.
Μια ανάσα φρέσκου αέρα έφτασε μέσω μιας δεύτερης ξαδέρφης που τηλεφώνησε στη μαμά μου και είπε: «Βρήκα το πιστοποιητικό πολιτογράφησης για τον προπάππο σου. Μπορούμε όλοι να γίνουμε Ιταλοί πολίτες!».
Πυροδοτήστε τον ενθουσιασμό. Ερευνα. Βαθιά κατάδυση στο Ancestry.com. Προσπαθώντας να κλείσω ραντεβού στο προξενείο στο Σαν Φρανσίσκο, μια ηρακλεϊκή αποστολή στο υπερφορολογημένο σύστημα προξενείων. Μετά από τρεις μήνες προσπάθειας, άρπαξα ένα τον Ιανουάριο του 2021… για δύο χρόνια. Αυτές τις μέρες, κάνουν κράτηση για πέντε χρόνια στο μέλλον!
Ακολουθεί η αρχική ανάρτηση ιστολογίου από το 2020 με περισσότερες λεπτομέρειες. (Διασκεδαστική σημείωση: ένας ξάδερφος από μια οικογένεια που δεν είχα ακούσει ποτέ βρήκε αυτή την ανάρτηση ιστολογίου, η οποία μας επανασύνδεσε όλους. Πηγαίνετε στο Διαδίκτυο μαγικά!)
Δεν θα πω ψέματα: ήταν μια σταθερή προσπάθεια να εντοπιστούν έγγραφα που κυμαίνονταν από πρωτότυπα ιταλικά πιστοποιητικά γέννησης από το 1884 έως την τροποποίηση πιστοποιητικών θανάτου με εσφαλμένες πληροφορίες σχετικά με αυτά. Αλλά το κατάφερα και ξεκίνησα την Πρωτοχρονιά τελικά συνάντηση με έναν αξιωματικό του προξενείου για να συζητήσω την αναζήτηση υπηκοότητας. Ευτυχώς, το προξενείο του Σαν Φρανσίσκο εξακολουθούσε να κάνει ραντεβού από απόσταση, γλιτώνοντάς μου ένα ταξίδι. Απλώς χειριζόμασταν τα πράγματα στο τηλέφωνο.
Πριν από αυτό, έστειλα νευρικά ταχυδρομικά όλα τα έγγραφα που κέρδισαν με κόπο στο προξενείο μέσω της μεθόδου που ζητούσαν, ταχυδρομείο κατ’ αποκοπήν χωρίς επιβεβαίωση υπογραφής. «Ω, είναι υπέροχο, μόλις δεκάδες ώρες προσπαθειών και χίλια δολάρια έγγραφα που κυκλοφορούν στην κυκλοφορία αλληλογραφίας διακοπών. ΔΕΝ ΑΝΗΣΥΧΩ.”
Καλύτερα να πιστέψετε ότι παρήγγειλα δύο επικυρωμένα αντίγραφα των πάντων.
Χρησιμοποίησα το ραντεβού ως τελική εξέταση για τη μελέτη της ιταλικής μου γλώσσας. Δεν το έκανα χρειάζομαι να κάνω το ραντεβού στα ιταλικά, αλλά επειδή το σπουδάζω από τότε που ξεκίνησα αυτή τη διαδικασία υπηκοότητας, ήθελα. Ο αξιωματικός του προξενείου ήταν πολύ έκπληκτος που μπορούσα να μιλήσω πραγματικά τη γλώσσα – πάντα επικρίνουν τους ανθρώπους επειδή δεν μπορούν, αλλά μην το περιμένετε. Αντίθετα, μου έκανε κομπλιμέντα για τα ιταλικά μου, κάτι που μου φάνηκε επιβεβαιωμένο δεδομένου του πόσο σκληρά έχω δουλέψει.
Εμείς ασχοληθήκαμε με την ανασκόπηση όλων των εγγράφων της γενεαλογίας και τα επόμενα βήματα πήγαν καλά. Όλες οι προκαταβολικές διορθώσεις και ο έλεγχος γεγονότων που έκανα προφανώς λειτούργησαν επειδή μου έδωσε μηδενική εργασία στο σπίτι. Η μόνη μου καθοδήγηση σχετικά με το χρονοδιάγραμμα είναι ότι θα πρέπει να περιμένω “dei mesi”, γνωστός και ως “μερικούς μήνες” ή “όποτε σκάβουμε το δρόμο μας μέσα από τη στοίβα εφαρμογών που έχει ύψος χιλιομέτρων”.
Λοιπόν, ναι, δεν τελείωσα, αλλά η δουλειά μου και το “το κατάφερα κάπου;” Η ερώτηση που αιωρούνταν βαθιά στο πίσω μέρος του μυαλού μου απελευθερώθηκε. Τώρα απλώς περιμένω, ζώντας τη ζωή μου όσο περνάει ο καιρός ούτως ή άλλως! Ονομάστε το εκπαίδευση αποδοχής.
Αν και ίσως είχαμε εξετάσει κάποιες μακροχρόνιες ενοικιάσεις στην Ιταλία. Ξέρετε, απλώς ελέγχετε…
Θέλετε να ακολουθήσετε καθώς παίρνω την ιταλική υπηκοότητα και πηγαίνω στο εξωτερικό; Ρίξτε μια ματιά στο δωρεάν ενημερωτικό δελτίο 2x/μήνα.
