Πρόσφατα, αναγκάστηκα να κλείσω την επιχείρησή μου. Μετά από πάνω από μια δεκαετία στην επιχείρηση, η 4η Ιουλίου σήμανε ένα νέο είδος ελευθερίας για μένα: δεν έχω πλέον υπαλλήλους και μισθοδοσία για να σκεφτώ.
Επιχείρησή μου είναι επηρεάστηκε σε μεγάλο βαθμό από την αύξηση των επιτοκίων. Σε περίπτωση που έχετε περιπλανηθεί στον Άρη με τον Έλον, τα ποσοστά έχουν εκτοξευθεί σε επίπεδα που δεν έχουν δει ποτέ άτομα κάτω των 50 ετών. Ανησυχούσα για ένα χρόνο για την αγορά, σφίγγοντας τα δόντια μου για να απολύσω έναν εξαιρετικό υπάλληλο πέρυσι. Δυστυχώς, αναγκάστηκα να αντιμετωπίσω την πραγματικότητα: δεν μπορούσα να αντέχω αυτή τη συνεχιζόμενη τρικυμία, τη χειρότερη που έχει δει ο κλάδος μου τα τελευταία 30 χρόνια.
Είχα φανταστεί πώς θα ήταν το κλείσιμο του καταστήματος. Κατά κάποιο τρόπο, με ενθουσίασε. Νέοι ορίζοντες! Φρέσκες περιπέτειες!
Παρόλα αυτά, είναι εύκολο να πεις “ω ναι, μπορώ να δω να το αφήσω να φύγει”, αλλά αυτό μιλάει για το άλμα από τον γκρεμό έναντι του να στέκεσαι στην κορυφή ενός υποσέλιδου 30 κοιτάζοντας την πτώση. Πραγματικά, το να αποχαιρετώ έμπιστους, υπέροχους υπαλλήλους που είχα για περισσότερο από μια δεκαετία με ταλαιπώρησε. Η απόρριψη της ταυτότητας του ιδιοκτήτη της επιχείρησης τσίμπησε.
Συν τοις άλλοις, αισθήματα οικονομικής ανασφάλειας, απογοήτευση των ανθρώπων, αποτυχία, ένας ανήσυχος κόμπος που πηγαινοέρχομαι σε μια μανιακή βόλτα με το ασανσέρ ανάμεσα στο στομάχι και το στήθος μου.
Θα σας περισώσω τις λεπτομέρειες, αλλά στο τέλος, κατάφερα να διαπραγματευτώ μια συγχώνευση με μια άλλη εταιρεία όπου όλοι οι υπάλληλοί μου διατηρήθηκαν χάρη σε μεγαλύτερες οικονομίες κλίμακας. Γνωρίζω τον νέο ιδιοκτήτη εδώ και μια δεκαετία και είναι φανταστικός. Υποψιάζομαι ότι η πρώην ομάδα μου θα ανθίσει και θα ανθίσει εκεί.
Ο ρόλος μου: μηδέν. Ναι, ο χρόνος μου στον κόσμο των στεγαστικών δανείων τελείωσε!
Μην ανησυχείς για εμένα και την Τσέλσι. Είμαστε προσαρμοστικοί και θα είμαστε καλά. Ο μπαμπάς μου, που έχει την απόλυτη εμπιστοσύνη στις ικανότητές μου, με συνεχάρη όταν του είπα τα νέα.
Αυτά είναι τα logistics. Η συναισθηματική πτυχή εξακολουθεί να εγκαθίσταται. Έχω αμφιταλαντευτεί ανάμεσα στο να αισθάνομαι έκπληκτος και χαρούμενος, φοβισμένος και εντάξει, απογοητευμένος και ενθουσιασμένος.
Νιώθω κι εγώ τεράστιος ευγνωμοσύνη για όσα επέτρεψαν σε εμένα και την Τσέλσι να κάνουμε την τελευταία δεκαετία. Τόσες πολλές ευκαιρίες. Όσο περισσότερο στοχάζομαι, το κλείσιμο του δεν είναι σαν αποτυχία, περισσότερο σαν το ηλιοβασίλεμα μιας φάσης της ζωής μας. Μια παράκαμψη σε νέες ευκαιρίες.
Ποτέ δεν ονειρευόμουν ότι θα είχαμε τη λιτανεία των εμπειριών που απολαύσαμε χάρη στην επιχείρησή μου και τα ταξίδια μου όσο δούλευα εξ αποστάσεως. Οι αποδράσεις, οι άνθρωποι που έχουμε γνωρίσει στην πορεία (συμπεριλαμβανομένων των φίλων που έκανα μέσω της επιχείρησής μου), η νέα εκτίμηση ότι έχω περισσότερο τον έλεγχο του χρόνου μου. Τι δώρο.
Α, και νιώθω ΔΩΡΕΑΝ.
Εξάλλου, αυτή η δουλειά είναι στο μυαλό μου κάθε μέρα από τα 20 μου. Ξεκίνησα στα χαρακώματα με καθημερινή πελατειακή δουλειά, χτίζοντας πράγματα από την αρχή. Από εκεί, προσέλαβα άτομα και μετακόμισα στη διαχείριση του πλοίου. Επεξεργαζόμουν τη μισθοδοσία κάθε δύο εβδομάδες για 10+ χρόνια, ασχολήθηκα με τις μισθώσεις γραφείων και τις αδειοδοτήσεις και έσβησα φωτιές όπως χρειαζόταν.
Καθώς η Τσέλσι κι εγώ σκοντάψαμε με το βαν και το ποδήλατο ταξιδεύαμε, έστειλα email και τηλεφωνήματα παντού. Από την κορυφή του κεφαλιού μου, θυμάμαι δίπλα σε έναν παγετώνα στην Ισλανδία, σε μια παραλία στο Όρεγκον, καβάλα με ποδήλατο στα χωράφια με καλαμπόκι της Αϊόβα, τα μεσάνυχτα των γενεθλίων μου στην Αγγλία, την παραμονή των Χριστουγέννων στο Μπελίζ και το ηλιοβασίλεμα στο Κολοράντο Μονοπάτι. Υπάρχουν πολλά άλλα.
Ποιος ξέρει τι με εμπόδισε αυτό το ψυχικό φορτίο να επιδιώξω στην πορεία; Είμαι ενθουσιασμένος που ανακαλύπτω! Επιχειρηματική ενέργεια που απελευθερώνεται για χρήσιμα, δημιουργικά προϊόντα, όπως οι στάσεις βαν για το Sprinter, μια ευκαιρία να ευθυγραμμίσω καλύτερα τις αξίες μου και τις επιχειρηματικές μου προσπάθειες να προχωρούν. Με ιντριγκάρει η ιδέα των έργων που δημιουργούν δροσερές εμπειρίες ή με φέρνουν σε επαφή με καταπληκτικούς ανθρώπους.
Αλλά ΠΡΩΤΑ, η Τσέλσι κι εγώ θα απολαύσουμε κάποια περιπέτεια χωρίς ψυχικό φορτίο. Λίγος χρόνος για να συνδεθείτε, να εξερευνήσετε και να περιπλανηθείτε χωρίς να χρειάζεται να είστε συνδεδεμένοι σε ένα σήμα κυψέλης κατά τη διάρκεια της εβδομάδας. Ανυπομονώ να δω πώς είναι αυτό.
Και έτσι κάνουμε το επόμενο βήμα προς τα εμπρός, το οποίο φυσικά απαιτεί ένα βήμα προς τα κάτω.
«Η επόμενη ζωή μας», γράφει ο Glennon Doyle, «θα μας κοστίζει πάντα αυτή. Αν είμαστε αληθινά ζωντανοί, χάνουμε συνεχώς αυτό που ήμασταν, αυτό που μόλις χτίσαμε, αυτό που μόλις πιστέψαμε, αυτό που μόλις ξέραμε ότι ήταν αληθινό».
Α, και παρεμπιπτόντως, μια εβδομάδα πριν από το δράμα με την επιχείρησή μου, η Τσέλσι κι εγώ αγοράσαμε… ένα μεταχειρισμένο Airstream! Ναι, σχεδιάζαμε ΗΔΗ αυτήν την επερχόμενη περιπέτεια και το κλείσιμο της επιχείρησής μου απλώς εξαλείφει την υπερανάπτυξη της ζούγκλας από το μονοπάτι με μια γιγάντια κοπή ενός μαχαιριού.
Τρομακτικός και συναρπαστικό, το οποίο από την εμπειρία μου δείχνει συχνά κάτι που αξίζει να κάνεις.
Αλλά αυτό είναι ένα θέμα για αργότερα. Εισερχόμενες αλλαγές για την ομάδα Traipsing About, παιδιά.
Πάμε γκοοοο. Προς τα εμπρός!
Ντακότα
